|
به داد گريه ها برس،سهم غزل ساز دلم
اسير دست قفسه ،نغمه ي پرواز دلم
بيا و زنده كن منو،اين منه بي ترانه رو
تو بغض من زمزمه كن شعرهاي عاشقانه رو
بيا منو آشتي بده با خاليه غربت من
سكوتم و دوره نكن،خستگيامو خط بزن
به نام آنکه معبود است و معشوق
طفلک پر شورم این روز ها باز هوای دلش ابریست
براستی نمیدانم دیگر چگونه واژه ها را به بازی بگیرم
واژه هایی که چون حبابی رنگین در شب های من میرقصیدند
و کبوتر های کلام را درسحر گاهان من به پرواز میکشیدند
تا مرهمی باشند برای طفلکم که میخواهد از راز دل بگوید
دلتنگم؛؛ دلتنگ خواستن ؛ دلتنگ نوشتن؛ دلتنگ آغوشی پر مهر
گاهی چنان از خود بیخود میشوم که حتی نمی فهمم که آمد ؛ یا کدام رفت
پرورد گارا ؛ روی سخنم با توست؛؛ تویی که شور عشق را برایمان به ودیعه نهادی
امشب می خوام برای تو یه فال حافظ بگیرم
اگر که خوب در نیومد به احترامت بمیرم...
بي تو اينجا نا تمام افتاده ام
پخته اي بودم که خام افتاده ام
گفته بودي تا که عاقلتر شوم
آه ، مي خواهي مگر کافر شوم ؟؟
من اگر اشکي در چشمانت بودم گريه مي کردم وبر روي صورتت جاري فرود مي آمدم و به گونه هايت آنقدر جاري مي شدم وبوسه مي زدم تا همانجا جان مي سپردم اما اگر تو قطره ي اشکي در چشمان من بودي هيچ وقت گريه نمي کردم تا تو را از دست ندهم
چشمانم به سوی اسمان ابی تو ست تا تو را در یا بد
ای کاش اشک بودم تا :
توی چشمات متولد بشم
روی گونه هات زندگی کنم
و رو لبهات بمیرم...
خيلي سخته که عزيزترين کست ازت بخواد فراموشش کني ... خيلي سخته که سالگرد آشنايي با عشقت رو بدون حضور خودش جشن بگيري ... خيلي سخته که روز تولدت ، همه بهت تبريک بگن ، جز اوني که فکر مي کني به خاطرش زنده اي ... خيلي سخته که غرورت رو به خاطر يه نفر بشکني ، بعد بفهمي دوستت نداره ... خيلي سخته که همه چيزت رو به خاطر يه نفر از دست بدي ، اما اون بگه : ديگه نمي خوامت...
ای همه دل بستگیهام
یاد تو مرهمه جونم
توی اوج بی کسیهام
تو که سهم من از عشقی
تو که نازی مثه بارون
پس چرا با بی وفاییت
قلبم و میکنی داغون؟!؟
عشق از ازل است و تا ابد خواهد بود
جوینده ی عشق بی عدد خواهد بود
فردا که قیامت آشکارا گردد
هر دل که نه عاشق است رد خواهد بود...
اگر دنياي ما دنياي سنگ است
بدان سنگيني سنگ هم قشنگ است
اگر دنياي ما دنياي درد است
بدان عاشق شدن از بحر رنج است
گر عاشق شدن پس يك گناه است
دل عاشق شكستن صد گناه است
عشق یعنی در جهان رسوا شدن
عشق یعنی مست و بی پروا شدن
عشق یعنی سوختن یا ساختن
عشق زندگی را باختن یعنی
عشق یعنی....
نام تو راآورده ام دارم عبادت مي كنم
تو تنهایی
که سنگ خاطراتت بر حباب سینه میکوبی...
چه میخواهی؟
نگو ، دیدم...
حباب گریه در چشمت ترک برداشت
نگو دیگر غرور سرو زندانی است
تو کیستی که من اینگونه،بی تو بی تابم؟ شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم
تو چیستی، که من از موج هر تبسم تو بسان قایق سرگشته روی گردابم!
در بیکرانه زندگی دو چیز افسونم می کند: آبی آسمانی که می بینم و می دانم نیست و خدایی که نمی بینم و می دانم هست ... و چه زیباست این بیکران افسونگر و خدایی که در این نزدیکی ست
عشق من خيلي وقته درآتش جدايي توسوخته..ازاين پس من درآتش دوريت مي سوزم...
عشق حقیقی آن نیست که طالب زیبایی باشد.
عشق واقعی و زیبایی واقعی یعنی هوس معتدل
فکری آرام
قلوبی به تساوی آمیخته به محبت
یا آتشی ملایم که هرگز خاموش نمی شود.
همین وبس
قسم به گل قسم به اون نگاه قشنگ تو که ادم مو دیوانه می کند
قسم به اون لبخند شیرین لب هایت
قسم به به اون شادی هایت
قسم به اون فریادت عزیزم قسم به اون تنهای هایت
قسم قسم به عشقمان
قسم به نرمی گل قسم به دوست داشتنت عزیزم
من تنها نذار
اي دوست دلت هميشه زندان من است
آتشكده عشق تو از آن من است
آن روز كه لحظه وداع من و تو ست
آن شوم ترين لحظه پايان من است
وقتی از ناله تلخم
دل شب میلرزد ؛
وقتی از چشم فلق , قطره اشکی ریزد ؛
وقتی آن لحظه که دل , یاد تو را میجوید ؛
ناگه از سمت جنون عطر تو بر میخیزد .
بوی تو , خالی آغوش مرا پر کرده ,
در و دیوار اتاقم همه بی تاب تماشای "تو و من" با هم !
| 
